Verwachtigingen volgens Wiliam S.

Aangezien ik niet aan goede voornemens ging doen zal ik je niet vermoeien met mijn toch stiekem gemaakte goede voornemens. Eigenlijk ben ik er achter gekomen dat voornemens best wel wat te maken hebben met verwachtingen. En ow, die zijn dan weer ingewikkeld: verwachtingen. Verwachtingen, zo daar heb ik er best veel van. En meestal zijn verwachtingen killing, richten op het HIER en NU en op ons zelf is eigenlijk een stuk rustiger! Hm klinkt best overzichtelijk…

Het leven wordt er in ieder geval een stuk makkelijker van al ben je maar bewust van die dingen 🙂 De belangrijkste eye-opener rondom bewustwording (waaaah zweef) had ik wel toen ik het boek van Berthold Gunster: Lastige kinderen Heb jij even geluk, had gelezen. Want wat verwachten wij eigenlijk veel van onze kinderen. We willen het liefst dat ze allemaal naar de universiteit gaan (en als wij het niet doen dan verwacht het onderwijssysteem dat wel), of juist die studie kiezen die we zelf altijd hebben willen doen. Dat ze allemaal netjes hun jas opruimen, hun tas uitpakken en ook nog ‘netjes’ hun kopje thee met een koekje nuttigen en daarna nog even haarfijn aan ons gaan vertellen hoe hun dag was, of ze wel op niveau hebben gepresteerd of dat ze morgen ‘verwachten’ het beter te doen. Of in het geval van gescheiden ouders, de verwachting hebben (en ook de hoop  natuurlijk) dat het heen en weer gereis, twee verschillende opvoedstijlen en gezins’culturen’ zorgt voor dat ze lekker flexibel in het leven staan. Als je het voor elkaar krijgt om dat stukje verwachting los te laten, kunnen kinderen juist groeien, plezier maken en hun EIGEN talenten en valkuilen ontdekken. Ah dat gezegd hebbende, pfff wat is dat moeilijk 🙂

Verwachtingen hebben ook zoveel te maken met jouw verwachting van andere mensen. Ik verwacht dingen van mijn kinderen, van mijn lief, van mijn vrienden, mijn familie, ow en wat dacht je van mijn ex en ja dat doen we allemaal. Waar ligt de grens eigenlijk? Wanneer is een verwachting nog realistisch, of moeten ze allemaal maar overboord? Als je verwachtingen los laat hebben de mensen de ruimte om zelf initiatief te tonen en ja echt bij sommige mensen werkt dat eigenlijk heel erg goed. Maar wat doe je dan als dingen dan uitblijven? Verwachtingen zijn sluwe dingen, ze sluipen zo stiekem, achterom, tussendoor je hoofd binnen 🙂 En dan BENG! komt ie goed binnen.

Dus maak ik maak keuzes (hahah ja echt) in verwachtingen. Sommige verwachtingen heb ik tot mijn hele grote spijt en soms verdriet opgegeven, een plek gegeven, of aangepast tot een realistisch niveau (loslaten en vooruit kijken). Andere hou ik stug aan vast, willen jullie aub svp je jas opruimen?, moet toch kunnen nu, jullie zijn al 8 en 10, of stuur ik een beetje. Als je je verwachtingen omzet in dromen en doen dan zijn ze zo gek nog niet!

Ik verwacht wel dat ook deze verwachtingen binnenkort plaatsmaken voor een totale staat van zenheid waarin er naar verwachting echt geen plaats is voor (valse) verwachtingen (hier en nu :-).